Τα τελευταία χρόνια μία εντεινόμενη επίθεση γίνεται όλο και πιο διακριτή γύρω μας. Αυτή της επιβολής της κυριαρχίας που επιτάσσει το ανθρώπινο είδος απέναντι σε όλα τα υπόλοιπα. Η επίθεση αυτή βρίσκει τις “ρίζες” και τις “παραδόσεις” της πάνω στην εμετική κουλτούρα του ανθρωποκεντρισμού που ορίζει το ανθρώπινο είδος ως τον απόλυτο δυνάστη που θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο ώστε να ικανοποιήσει τις πλασματικές του ανάγκες αλλά και τις αρρωστημένες του απολαύσεις. Τίποτα δεν ξεφεύγει από το μηχανισμό “αξιοποίησης” στο πλαίσιο αναγωγής όλου του φυσικού και ζωικού κόσμου σε αξία χρήσης. Για παράδειγμα ένα ρυάκι και ένα ελεύθερο ζώο στη φύση δεν έχουν αυταξία παρά μόνο αν καταλήξουν πόσιμο νερό, αξιοθέατο, μπριζόλα στο πιάτο μας, κατοικίδιο, έκθεμα κλπ.
Η ίδια τακτική επιβολής χρησιμοποιείται μέσα και στο δικό μας είδος. Τα ανθρώπινα ζώα δεν έχουν αυταξία παρά μόνο αν αντίστοιχα αποτελέσουν κομμάτι στερεότυπων κοινωνικών ρόλων ή γρανάζι της καπιταλιστικής αλυσίδας παραγωγής. Εργάτρια-υπάλληλος-άνεργος-αφεντικό, γυναίκα-σύζυγος-μητέρα-ερωμένη, άντρας- στυλοβάτης-κουβαλητής,νόμιμοι-παράνομοι, έμφυλοι διαχωρισμοί κλπ. Σε αυτό τον πόλεμο χρειάζεται κριτικό μάτι ώστε να διακρίνεις τις παράλληλες ιδιότητες εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου.
Ο εργάτης που δέχεται εκμετάλλευση από το αφεντικό του, ενδέχεται να εκμεταλλεύεται το είδος του και ταυτόχρονα να κυριαρχεί στη φύση και στα υπόλοιπα είδη.
Αποτελεί πρόταγμα η αποδόμηση αυτών των σάπιων δομών οποιασδήποτε προέλευσης αλλά και κατεύθυνσης.
Μία από αυτές τις δομές αποτελεί και η βιομηχανία θεάματος με πρωταγωνιστές τα ζώα. Παρμένα από διάφορες γωνιές της γης και τοποθετημένα στα λίγα μέτρα “ελευθερίας” που τους παρέχει ο μηχανισμός της ζωοτεχνίας, δέχονται την πιο σκληρή επίθεση που θα μπορούσε να δεχθεί κάποιος. Τη βίαιη απαγωγή τους από τον ίδιο τους τον τόπο καθώς και τη γέννηση τους αλλά και την δια βίου παραμονή τους σε συνθήκες σκλαβιάς. Στο βωμό του κέρδους, σε συνθήκες σύγχρονων φυλακών θεάματος, με προκάλυμα την ψυχαγωγία, την εκπαίδευση και τη δήθεν διατήρηση της βιοποικιλότητας, έγκλειστα ζώα στο ρόλο διασκεδαστή-εκθέματος-προϊόντος είναι έτοιμα προς “κατανάλωση” από το “αγοραστικό” κοινό.
Στην ουσία, μόνο μια υποταγμένη κοινωνία θα μπορούσε να δει στη θέση των σκλαβωμένων αδελφών της ένα ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό θέαμα, ικανοποιώντας έτσι τις αλλοτριωμένες της ορέξεις. Δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το ψυχαγωγικό σκλαβοπάζαρο οι αγαπητοί μας πολυεθνικοί κολοσσοί στο ρόλο του χορηγού, διακρίνοντας πως μέσα σε αυτό το παιχνίδι παίζει χοντρη κονόμα και επεκτείνοντας έτσι το πεδίο εκμετάλευσης τους και πέρα από το ανθρώπινο είδος.
Επέλεξαν να χορηγήσουν τη διαμονή ενός δημοφιλούς σε όλους κατάδικο. Το όνομα του είναι Πούμα και το όνομα του χορηγού του η γνωστή σε όλους μας Puma.
Για το λόγο αυτό στόχος αποτέλεσε ένας κρίκος αυτής της αλυσίδας καταστημάτων.
Την Παρασκευή 25/11/2011 δέχτηκε συμβολική επίθεση με μπογιές η βιτρίνα και η ταμπέλα του καταστήματος στην οδό Μεσογείων.
Η επίθεση αυτή στέκεται αλληλέγγυα στον αγωνιστή για την ολική απελευθέρωση Walter Bond.
